In tijden van COVID19 is het geen evidentie om op reis te vertrekken. Het COVID-safe-ticket doet haar intrede: je moet aantonen genezen te zijn van een besmetting met corona, of de laatste uren getest zijn op corona en negatief bevonden zijn, enof bewijs dat je volledig gevaccineerd bent.
Daarom besloot ik mijn zomerreis, want ik wilde echt wel opnieuw een reis maken, met een organisatie te doen: mijn allereerste groepsreis en nogwel naar een bestemming die ik wel graag wilde doen en maar een keer in mijn leven zou doen omdat het zeer duur is: IJsland. Voordeel met zo'n organisatie is ook om alle hoogtepunten aan te doen met hun gids, zodat ik zelf geen auto in moet kruipen, hoogtepunten die met openbaar vervoer onmogelijk te doen waren, dus ideaal tijdens een coronajaar :-)
In IJsland Reykjavik was er op de luchthaven controle van de COVID-safe-pass maar dat liep in het honderd, want met duizenden mensen tegelijk in een grote hal drummend om aan de controle te passeren: als er daar ene positief was, was den hoop het ook, ondanks mondmasker! Chaos!
De reisleider wachtte ons op, en de groep van 16 medereizigers was snel bijna compleet, met uitzondering van mijn toekomstige kamergenoot: Ronald. Die bleef in de hal de gezinnen
voorrang geven om in de rij aan de controle te passeren en bleef dus op zich wachten, maar met deze insteek was de sfeer er meteen ingezet en bracht het busje ons naar het eerste hostel
in Reykjavik centrum: Student Hostel, een hostel naast de universiteit dat tijdens het academiejaar als studentenpeda diende en nu
dus in de zomervakantie als hostel diende. Het was zeker deftig ingericht en diende om enkel te overnachten: morgenvroeg zouden we starten aan het avontuur.
We gingen nog met de groep de stad in, zonder reisleider want blijkbaar kwam de echte pas 's anderendaags, en uiteindelijk opgedeeld in twee groepjes aangesloten bij de groep van
singles en een hamburgermenu gegeten met mijn eerste allereerste Viking-biertje.
Na een eerste kleine tussenstop met mini-wandeling waar we stoom zagen ontsnappen in een geothermisch veld, net buiten Reykjavik, was het eerste grote excursiepunt aangebroken: Thingvellir: 'De Vlakte van het Parlement' geschiedkundig bekeken, maar voor mij adembenemend waar twee aardplaten uit elkaar bewegen. Ik sta op de Noord-Amerikaanse Plaat en aan de overkant zie je de bergen van de Euraziatische Plaat. Daartussen een 7km 'niemandsland', oftewel het vakantiehuisje van de eerste minister van IJsland. We deden hier een rustige wandeling in een steeds warmer wordend zonnetje. Ik genoot om hier aanwezig te kunnen zijn. Zeker een van mijn hoogtepunten van de reis.
In de namiddag bezochten we het geothermische gebied van Haukadalur, gekend voor de Geysir, de geiser die de naam geiser dankt dus. Deze is niet meer zo actief, maar het broerje ernaast kan hoog spuiten! We zagen ook hete waterbrongaten met kleuren van neerslag van mineralen en zelfs wat hete modder en klei.
Daarna de eerste spectaculaire waterval gaan bezichtingen, gekoppeld aan een wandeling ernaartoe: Gullfoss, hoe je het draait of keert: iedereen heeft zijn favoriete waterval en laat mij nu net de eerste al meteen als geweldigste ervaren: de meerdere lagen, het trapsysteem en dan her vallen uiteindelijk in een kloof waar je de bodem niet van kunt zien door de waterdamp die omhoog komt: zalig!!
Hierna was het rijden naar de eerste kampeerplaats in Kerlingarfjöll waar we twee nachten zouden blijven.
Om stipt 9u vertrokken we voor de lange hike doorheen het geothermisch gebied van Kerlingarfjöll: de prachtige beelden volgden elkaar vrij snel op: eerst kwamen er de
dampen uit spleten in de rotsen waarover we wandelden.. een duidelijk teken dat we op ronkende bergen aan het wandelen zijn. Vervolgens kwamen we meertjes tegen met alle kleuren door de
mineralen die ze achterlaten na verdampen, en de geur, die is typisch en voorspelbaar: zwavel. Maar echt storen doet dat niet. Mooi ook de contrasten tussen enerzijds de gletsjers en
sneeuwvelden op bergtopjes en daartussen dan smeltwaterriviertjes met daarnaast heetwaterbronnen en damp en meertjes.
Het landschap wordt kaler en ziet er als een maanlandschap uit: je merkt zo het gestolde gesteente van uitbarstingen van vulkanen met daartussen nog spleten waar stoom uit gelost wordt.
In de late namiddag, onder een heet zonnetje, eindigt de hike opnieuw aan de camping waarna we vrij zijn. Uiteraard spring ik eens, na wat uitdagingen met een reisgenoot, het koude
gletsjerwaterriviertje in dat naast de camping stroomt. Daarna eens tot de eerte hottub die vlakbij de camping lag. En dan koken 's avonds, nu ja: als je voorstelt om af te wassen, hoef je
niet te koken, en als je dan tijdens de afwas aan de praat raakt met vreemde andere kampeerders heb je soms weinig gedaan vooraleer terug de tent in te kruipen.
Deze hike doorheen het geothermische gebied van Kerlingarfjöll staat zeker ook hoog in mijn ervaringen, de moeite om er gewoon door te wandelen: zo word je een met deze uitzonderlijke natuur.